PROPOSAMEN DIDAKTIKOAK

Eskoletan, txikitatik hasi beharko litzateke heriotzaren pedagogia lantzen, adin bakoitzari dagokion ulermen ahalmena errespetatuz. Astero lantzeko gaia ez da, baina ezin dugu ezkutatu. Gaur egun gizarteko zenbait alderdietatik, heriotzaren pedagogia aldarrikatzen da, familiatik eta eskolatik batez ere.
Aurretik hainbat adituk gauza bera eskatu zuten, besteak beste, Elisabeth Kübler-Ross, Louis-Vincent Thomas, Octavi Fullat, Javier Gafo, Karl Jaspers,…

Heriotzaren pedagogiaren xedea, ez da umea heriotzatik babestea, baizik eta txikitatik heriotzaren egiazko izaeraz ohartzera laguntzea.
Heriotza gaia, hezkuntzan lantzea garrantzitsua da, eragin pedagogiko duelako umeen prestakuntza psikoemozionalean.



Heriotzaren pedagogiaren helburuak adinaren arabera desberdinak izango dira, baina badaude baliagarri izan daitezkeen helburu orokor batzuk:

-Norberaren bizitzaren balioei buruzko hausnarketa egin eta une bakoitza bakarra bailitzan sakonki bizitzeko beharraz ohartzen lagundu.

-Heriotza bizitzaren bukaera naturala dela ulertzen lagundu.

-Haur eta gazteei, heriotzarekin ahalik eta estuasun eta larrialdi gutxien sentitzen lagundu.

-Haur eta gazteei maite dituzten pertsonen edo animalien heriotzak gertatzen direnerako tresnak eman eta gaia landu.

-Doluaren dinamika ulertu eta maite diren pertsonen galeren aurrean sortzen diren erreakzioak ulertu.

-Maite diren pertsonen galeren aurrean norberaren sentimenduak adierazteko gai izan eta besteen adierazpenak entzuten et ulertzen ikasi.

-Etxeko doluaren garrantzia berraurkitu eta maite diren pertsonez inguratuta hiltzearen garrantzia.

-Maitatzen den pertsona baten heriotza norberaren hazkunde pertsonalerako baliagarria izateko bideak aztertu.